Proef ballonnetje

Regelmatig wordt er hier op het kamp een ballonnetje opgelaten. Een ballon met een weersatelliet om in hoger sferen te voelen wat het gaat worden.

Vandaag was ik ook een soort weerballon.

Ik had uitdrukkelijk toestemming verzocht om de stad in te gaan om een Afghaanse collega, wiens moeder vorige week na een ziekte was overleden, onze deelneming te betuigen. Onder stringente voorwaarden werd dat toegestaan.

De stad lag er vanmorgen bij zoals altijd. Rustig, druk en zonnig. De bevolking was aan het werk, boodschappen doen, onder weg naar overal en nergens. Kortom iedereen was bezig en had geen enkele belangstelling voor ons kleine konvooi. Als we vriendelijk zwaaiden werd er terug gezwaaid maar er was geen enkele indicatie van irritatie of agressie.

Ik heb het volste vertrouwen in de steun die we hier hebben als Nederlandse politie trainers bij de Afghaanse bevolking. Als ik dat vertrouwen niet had zou ik vragen terug te mogen gaan naar huis. Natuurlijk moet je attent blijven en niet naief zijn, maar de gewone Afghaan wil gewoon zijn kinderen in veiligheid groot kunnen brengen en zijn gezinnetje kunnen onderhouden. Daarvoor is stabiliteit en veiligheid nodig, veiligheid en vertrouwen in de toekomst (hun eigen toekomst).

Het weerballonnetje heeft de atmosfeer getest. Het wordt weer mooi weer, ook in Kunduz stad. En ik, het weerballonnetje voor vandaag, ben blij dat ik weer even in de stad ben geweest.