Toch even een inhalertje voor gisteren. Ik kon het internet niet op in EUPOL HQ dus mist er gewoon een dag, en dat kan natuurlijk niet.
Gisteren dus met het EUPOL vliegtuig (een Beachcraft 19) van Kunduz, via Mazar e Sharif naar Kaboel gevlogen. Er was verwarring over de vertrek en aankomst tijden, maar uiteindelijk vertrok ik om half negen 's morgens in plaats van half elf. Misverstanden zijn er regelmatig omdat, wegens veiligheids aspecten, niet over 'open' lijnen (email of GSM) gecommuniceerd mag worden over vertrek en aankomst tijden of bestemmingen etc etc etc. De berichtgeving is dus vaak, op z'n vriendelijkst gezegd, cryptisch en dus aanleiding tot misverstanden.
Vanuit het toestel kon ik, bij vertrek, nog de kloof zien waarin ik de Bijeneters heb gefotografeerd en ook de oude man met zijn koeien.
Als je het weet kan je ook goed het hoogte verschil zien tussen het plateau en de lager gelegen groene velden.
Onderweg naar Mazar, waar we ook twee Duitse collega's 'verrasten' met onze vroege aankomst, was ook weer duidelijk te zien hoe geologisch rijk Afghanistan is. De diverse aardlagen en gesteenten zijn duidelijk te zien. Aan de kleuren kan een geoloog zien welke delfstoffen aanwezig zijn.
In grote delen van Afghanistan hoef je dus niet te graven voor ijzeroer of kopererts. Het grote probleem is hier het transport, er zijn weinig wegen en er is maar heel weinig spoor (hoewel dat nu vanaf Mazar wel wordt aangelegd).
Goed; maar dat was dus de laatste vlucht voor mij van Kunduz naar Kaboel.
Gisteren dus met het EUPOL vliegtuig (een Beachcraft 19) van Kunduz, via Mazar e Sharif naar Kaboel gevlogen. Er was verwarring over de vertrek en aankomst tijden, maar uiteindelijk vertrok ik om half negen 's morgens in plaats van half elf. Misverstanden zijn er regelmatig omdat, wegens veiligheids aspecten, niet over 'open' lijnen (email of GSM) gecommuniceerd mag worden over vertrek en aankomst tijden of bestemmingen etc etc etc. De berichtgeving is dus vaak, op z'n vriendelijkst gezegd, cryptisch en dus aanleiding tot misverstanden.
Vanuit het toestel kon ik, bij vertrek, nog de kloof zien waarin ik de Bijeneters heb gefotografeerd en ook de oude man met zijn koeien.
Als je het weet kan je ook goed het hoogte verschil zien tussen het plateau en de lager gelegen groene velden.
Onderweg naar Mazar, waar we ook twee Duitse collega's 'verrasten' met onze vroege aankomst, was ook weer duidelijk te zien hoe geologisch rijk Afghanistan is. De diverse aardlagen en gesteenten zijn duidelijk te zien. Aan de kleuren kan een geoloog zien welke delfstoffen aanwezig zijn.
In grote delen van Afghanistan hoef je dus niet te graven voor ijzeroer of kopererts. Het grote probleem is hier het transport, er zijn weinig wegen en er is maar heel weinig spoor (hoewel dat nu vanaf Mazar wel wordt aangelegd).
Goed; maar dat was dus de laatste vlucht voor mij van Kunduz naar Kaboel.
No comments:
Post a Comment