Afghaanse tapijten

Overal waar je kijkt in Afghanistan zie je tapijten. Op elke vloer in elke kamer, in elk kantoor, in de tuin, op het dak en zelfs op de straat zie je tapijten.
Natuurlijk zijn er fabrieks tapijten (die je na een paar weken in Afghanistan te zijn meteen herkent) maar er zijn natuurlijk heel veel hand geknoopte tapijten.
Op elke 'local market' zijn tapijt verkopers - zelfs in onze eigen (PRT-Kunduz) local market die op elke vrijdag wordt gehouden.
Tot zelfs in de gevangenis van Kunduz stad worden tapijten geweven (zie mijn eerdere blog).

Tapijten worden ook veel als kadeau gegeven. Zo werd ik verrast door Gul Mohammad, de commandant van Police SubStation 2, met een prachtig hand geknoopt tapijt met de kaart van Afghanistan daarin verweven.

Tapijt knopen is echte volkskunst en daarmee onderdeel van de kultuur, van het alledaagse leven.

Een heel navrante uiting daarvan is de zogenaamde warrug of het oorlogs tapijt.

Direct na de inval van de Russen in Afghanistan, zo vanaf 1979, verschenen er op de markt tapijten met afbeeldingen uit het alledaagse, geweldadige, oorlogs leven.

Ik heb daar heel gemengde gevoelens over. Maar het is ontegenzeggelijk onderdeel van de Afghaanse hedendaagse kultuur. Hoewel ik er nooit een in mijn huis zou willen hebben.

De AK 47 is een favoriet onderwerp, evenals helicopters, handgranaten en tanks.

Als ik de keuze heb kies ik liever het tapijt te rechter of linker zijde, die in het midden laat ik maar hangen voor de echte liefhebber. En het tapijt van Gul Mohammad zal ik koesteren als dierbare herinnering.