Busje naar Tash Gozar

Vandaag zijn we met een Shinook en een Black Hawk naar Tash Gozar gevlogen. We waren onderweg voor een bijeenkomst die, na aankomst in Tash Gozar, bleek te zijn afgezegd in verband met een aanslag met een bermbom waarbij drie Afghaanse collega's werden gedood en een gewond.

Dit keer vertrokken we van 'onze eigen' LZ op de PRT.
Het is maar een kort stukje vliegen. Maar het uitzicht is fantastisch uit de "bird".
De Kunduz rivier is nu rijk aan water en de gewassen doen het goed in het veld.

Na een korte vlucht landen we in de FOB in Tash Gozar. Waar de Shinook inmiddels al geland is.

De Black Hawk geeft bescherming aan de Shinook, maar ook deze helicopter heeft een eigen boordschutter.

Maar voor de rest is het als een busje!

Alleen maakt het veel meer lawaai.

Culinaire verkenning

In het kader van onze culinaire verkenning heeft mijn steun en toeverlaat, Khalid Majidi, ons weer kennis laten maken met enkele geneugden van de Afghaanse quisine.
Op de terugweg van een bezoek aan de verkeerspolitie van Kunduz, je weet wel die jongens met die spijkers aan hun verkeers baton, vroeg hij of we misschien trek hadden in samosa. De samosa haalt hij bij zijn favoriete restaurantje in de hoofdstraat van Kunduz, niet die waar hij altijd onze 'take away' palau haalt.

Samosa is al heel lang bekend en heeft zijn oorsprong in centraal Azie, maar is ook populair in het Indisch subcontinent, Perzie, Turkije, het Midden Oosten, Arabisch schiereilend en zelfs delen van Afrika zoals Somalie. In Afghanistan wordt het ook wel sambosa genoemd. In reis literatuur wordt de samosa al sinds het jaar duizend genoemd als voedsel aan het hof, als voorgerecht voor de palau.
De samosa is een gebakken of gefrituurd pastijtje gevuld met gekruide aardappel, ui, linzen, doperwt en rund, schaap of kip gehakt. Het deeg kan soms gewoon deeg zijn, maar in Afghanistan is het meestal blader deeg.

Maar Khalid bracht ook nog andere lekkernijen mee:
Dit is mantow. De mantow is van Chinese origine. Het is gestoomd deeg, gevuld met gehakt, groente en een soort kaas.

De laatste tractatie was bolani. Dit is een heel specifiek Afghaans gerecht. Het is een soort plat brood gevuld met groente en gehakt.



Afghaanse quisine. Heerlijk!

Brood

We zijn als Nederlanders toch echt wel broodeters! Mijn verhaaltje van gisteren heeft een groot aantal lezers getrokken en er werden zelfs opmerkingen geplaatst en email gestuurd.
De meeste vragen kwamen toch wel over de patronen in het brood.

De patronen worden met een (zelfgemaakte) stempel in het net uitgerolde deeg gedrukt. Elke bakker heeft dus een eigen merkteken. Om te zeggen dat het een meesterteken is is iets te veel eer denk ik, wel is het zo dat door dit stempel de bakkerij te achterhalen is waar het brood werd gebakken (maar dat is meer iets voor onze forensisch specialisten - die dan natuurlijk niet het brood moeten opeten; dat is vernietiging van sporen).

Patronen worden ook met andere hulpmiddelen gemaakt zoals op dit langwerpige brood door middel van een oude haarkam.

Kijk maar, rechts onder ! Je moet maar inventief zijn.
Ik heb ook wel een soort van radeerwieltje gezien, trouwens die hebben we ook speciaal voor deeg in onze eigen keukens.

Door de patronen krijg je verschillende strukturen in het deeg en dus verschillende smaken in een en het zelfde brood afhankelijk van welk deel je eet.

Het geeft in elk geval een bijzonder karakter aan elk brood!
Vandaag hebben we, bij de somosa bakker, een aantal specialiteiten gehaald.
Morgen drie echte Afghaanse lekkernijen.
Eet smakelijk, ik heb er trek van gekregen!

نان Brood

Vandaag, de eerste dag terug in Kunduz, ben ik even bij de bakker langs gewest voor een lekker vers Afghaans broodje of te wel نان
Net buiten de PRT is een kleine bakkerij.

De deeg balletjes worden keurig plat gedrukt en voorzien van een ronde stempel.

vervolgens wordt de plak deeg op een kussen gelegd ...

en met een behendige zwaai tegen de binnenkant van de zijmuur van de oven geplakt.

Het resultaat is verbluffend ! Lijkt wel zo'n kermis attractie waarbij iedereen aan de muur is geplakt.

Als het brood klaar is wordt het met haken uit de oven gehengeld.

En het is voor de bakker !

Terug in Kunduz

Vanmorgen ben ik weer van Kaboel naar Kunduz gevlogen.
Het eerste stuk had ik het vliegtuig voor mij alleen.

We vlogen van Kaboel naar Mazar e Sharif om twee andere EUPOLlers op te halen die naar Kaboel moeten.
Het blijft me boeien. Het ruige landschap, de bergen, de sneeuw - de onbedwingbare Hindu Kush.

Vlak voor de landing in Mazar kan je de verkleuring in de bergen zien. Dit zijn de rijkdommen van Afghanistan. De delfstoffen liggen gewoon aan de oppervlakte voor het oprapen. Alleen door het gebrek aan infrastructuur van Afghanistan daarvan geen optimaal gebruik maken.

En dan komen de rivieren inzicht. De vork van de twee rivieren waar tussen de stad Kunduz ligt als een groene oase.

Wat een ongelooflijk mooi land!

Onderweg

Ik ben, voor de laatste keer, onderweg naar Afghanistan.
De laatste week ben ik zowat de hele aard kloot rond geweest dus het vliegen komt me nu een beetje mijn strot uit, maar ja, het hoort erbij.
Het is vandaag helder weer dus ik had een prachtig uitzicht.

Eerst vlogen we, nog betrekkelijk laag, over de Arena. Nu ben ik niet zo'n voetbal fan maar het is toch wel leuk, bijna MaduroDam.

Even later, dat is toch wel erg mooi, de vesting Naarden.

En toen, na prachtige uitzichten over de randmeren en de Veluwe, een blik op Paleis het Loo. Maar we zaten toen al zo hoog dat de foto niet echt scherp meer is.

Die prachtige inzichten herhaalden zich bij het naderen van Istanbul.

Echt heel mooi. De groene plek is het Top Kapi paleis. En je ziet de strepen in het water van alle 'water bussen' het openbaar verver systeem van Istanbul. Jammer dat ik niet een stop over kan maken (misschien op de terugweg!!).

Nu wachten op mijn aansluiting naar Kaboel waar ik morgen om 10 uur 's ochtends hoop aan het komen.
Hopelijk is het ook helder als we Kaboel naderen, kan ik misschien ook een paar foto's van Kaboel nemen. Maar de luchtvervuiling zal daar wel een stokje voor steken.

Weer in de lucht

Ja hoor, ik ben weer in de lucht.
Na twee weken in Colombia ben ik weer in Nederland aangekomen, heel even bij komen en donderdag weer naar Kaboel. Even een paar dagen in Kaboel wachten op de vlucht, waarschijnlijk met ons eigen EUPOL vliegtuigje, naar Kunduz.
Dan zal het nog zo'n 4 weken zijn van werk als adviseur voor de Generaal Majoor Qatra en dan zit het er op voor mij.

Ik ben ook benieuwd of er al een opvolger voor mij is gevonden in de Nederlandse gelederen. Het zou wel erg leuk zijn als er iemand komt die uit kan bouwen wat ik de eerste 6 maanden heb geprobeerd op het bouwen.
Ja, ja het gaat nog wat worden die laatste maand in Afghanistan !

Uit de lucht

Beste blogvrienden ik ben even twee weken uit de lucht.
Vanaf 25 mei ben ik weer in de lucht.

हेरो हरु छ.

Slecht nieuws uit Kabul vandaag.
Ik kan alleen maar mijn dankbaarheid tot uitdrukking brengen voor de Nepalese Gurkhas die ons zo trouw beschermen en daarbij hun leven in de waagschaal stellen.

Grootse mannen, stuk voor stuk 

Inpakken

Ik heb spullen ingepakt voor mijn laatste verlof.
Het is allemaal wat meer geworden dan ik dacht, maar vele handen maken licht werk.

Het is onvoorstelbaar wat je toch allemaal bij elkaar sleept als een tijdje ver weg van huis bent.

Vorige week heb ik al een gigantische ME tas met uitrusting via de militaire transport dienst naar Nederland gestuurd. Via de militaire post heb ik een grote Afghaanse wandelstok verstuurd.

Nu maar hopen dat ik dit spul kan inchecken, als handbagage zal wel niet lukken.